In het buitenland wonen klinkt altijd heel exotisch. En heel eerlijk: het is ook een ervaring die je nooit meer vergeet. Even weg uit het Nederlandse geklaag, de Nederlandse gebruiken en gewoontes en de Nederlandse taal. Even wordt je immigrant en leer je nieuwe culturele habitudes. Even weet je hoe het is om in een land te wonen waar niet 4 seizoenen zijn, en je elke dag op teenslippers rond banjert. Even geniet je meer van de rit van huis naar werk door de prachtige bergachtige natuur. Ja, verhuizen naar het buitenland is een soort droom. Totdat je je realiseert dat je naar België verhuisd…
Nu, laten we niet te negatief worden, België is een bijzonder land met mooie gewoontes. Zoals de drang naar lekker eten, goed bier en gezelligheid. Het Vlaamse taaltje met de zachte g, het leven buiten op straat, het begroeten met een warme kus op de wang… Maar meer dan eens kom ik erachter dat mijn romantische droom over dit land en deze stad toch altijd te dromerig was. Los van het weer wat er in vergelijking met thuis niet op vooruit gaat, zijn het de bewoners die je niet met open armen ontvangt. Nou is dat in Nederland niet heel anders, maar wij zeggen in ieder geval wat we ervan vinden. De gezellige Belgen houden de gezelligheid vooral liever onder de Belgen. Als je probeert toenadering te zoeken, knipperen ze met de ogen, glimlachen ze vriendelijk, en lopen daarna verder. Om vervolgens met hun vrienden te praten over die gekke vreemdeling die een praatje probeerde aan te knopen.
De problemen die ik steeds heb bij mijn officiële inschrijving, de vele afwijzingen op de banenmarkt en de lachmomenten als ik te “Nederlands” praat zorgt er voor dat ik me soms niet zo welkom voel. Als een brutale directe olifant in de porseleinkast, als een zwart schaapje met een harde g… Af en toe heb ik zin om lekker in bed te blijven, in mijn veilige coconnetje met warme sokken aan en een heerlijk kop thee met Cote d’Or, een heerlijk stuk Belgische chocola…