Het was een koud weekend in oktober, en mijn hele weekend stond in het teken van naaien. Naaien aan mijn prachtige trouwjurk, die elke keer als ik Nieuw Vennep verliet weer een beetje completer wordt. Los van onze familiare High Tea was er niets wat mij tegenhield om elke minuut van de dag achter die geweldige machine te kruipen. Dit weekend zouden we de rok voor de jurk afmaken.
Het feest begon vrijdagmiddag, en met feest bedoel ik knietjes op de vloer party. Ja, op de vloer, want ook al heeft Samantha een prachtig mooie naai-en kniptafel, mijn trouwjurkrok wordt zo groot dat enkel de vloer genoeg ruimte bood om te knippen. En knippen deed ik. Niet, 1, niet 2, niet 3… maar ontelbaar lagen tule heb ik geknipt zodat ik mijn prinsessenjurk volomieus zou krijgen. Of eigenlijk waren het er 5. 5 lagen tule, en 1 onderrok. Met natuurlijk een sleep. En nee, wij wisten ook niet hoe we dit moesten doen, want we hebben beiden nog nooit een rok met sleep gemaakt. Maar eigenlijk bleek het heel makkelijk.
Toen alle lagen geknipt waren, was het tijd om te rimpelen. Rimpelen op zichzelf is al geen makkelijke opgave, maar met 5 lagen tule en een onderrok is het een hels karwij. Nu heeft Samantha hele mooie lange spelden, die perfect waren voor de rimpelactie. Echter blijven deze spelden ook zeer goed in je wijsvinger of duim hangen. Het bloed was dus ook dit naaiweekend weer gevloeid. Maar, na veel geduld en scheldwoorden zat de rok in elkaar. We speldden de rok op de pop, en het lijfje erboven om het geheel te kunnen zien. En opeens brak de zon door… De gele gloed scheen op mijn prachtige jurk die nu echt vorm begon te krijgen, en wat.was.de.rok.mooi. Als je loopt (met de pop onder m’n arm dan) zag je het spelende kleureffect van de verschillende tinten tule, en de volume en lengte waren perfection… We konden ons niet voorstellen dat we dit hadden gemaakt. Ik weet in ieder geval zeker dat op de bruiloft er 45m2 blijdschap aan mijn heupen hangt, dat kan niet mis gaan toch?