De afgelopen 6 weken heb ik me een beetje verloren gevoeld. Ik had na het afronden van de eerste stage bij het museum niet direct iets nieuws gevonden. En hoewel het voor veel mensen een droom zou kunnen zijn, geloof me, 6 weken thuiszitten is niet leuk. Of eigenlijk moet ik zeggen: het geeft geen voldoening. Leuk is het wel om elke dag creatief te kunnen zijn, tijdens de lunch een serietje te kijken en zelfstudie boeken in 1x uit te kunnen lezen. Maar het gaf me geen energie. Het kwam zelfs tot een punt dat ik dacht: laten we gewoon kindjes gaan maken, dan heb ik weer wat te doen!
Uiteraard realiseerde ik mij dat het dan nog wel 9 maanden zou duren voordat je er profijt van hebt, dus dat was ook geen oplossing. Om mezelf gemotiveerd te houden luister ik graag naar vrolijke muziek en kijk ik feel-good films, waaronder dé tip van het nichtje van Leon, de Disney film Frozen. Tijdens een van mijn “ach, ik heb nog 5 uur de tijd om die nuttige dingen te doen er kan wel een klein filmpje gekeken worden” momentjes, heb ik die opgezet. De film bracht me inderdaad wat ik nodig had, een glimlach op mijn gezicht en een beetje vrolijkheid. Na die dag ging alles opeens in een stroomversnelling en kon ik beginnen bij 2 verschillende stages om samen te werken met leuke creatieve mensen. Nadat de eerste dagen van de nieuwe opdrachten erg gezellig waren en ik doorhad echt iets te kunnen betekenen voelde ik me een stuk beter. Na een van de eerste stagedagen stond ik op het arts-loi metrostation te wachten, een bouwput waar het klam was van de zeiknat geregende jassen en paraplu’s en opeens gebeurde het… “Let it go”, dé hitsong van de film Frozen speelde op de radio en de bouwvakkers draaide het volume om hoog. Mijn voet begon mee te tappen op het ritme, en mijn mond playbackte automatisch de tekst mee. Met mijn rode aardbeienparaplu in mijn handen danste ik rond op het platform, me niets aantrekkend van de vele nieuwsgierige ogen aan de overkant van het spoor. Een gevoel van rust keerde over me heen… let it go, het komt wel goed met mijn leven.