Mijn hele maand maart stond in het teken van het Klarafestival. Een 16 daags klassiek muziekfestival waarin er 31 concerten plaatsvonden in 12 verschillende zalen. Vorig jaar heb ik al een klein voorproefje kunnen krijgen tijdens het project “1000 Voices for Peace”, maar dit keer was het voor het “echie”. Een festival wat 16 dagen duurt betekent een geweldige uitputtingsslag waarbij je elke keer weer verrast bent over je eigen energielevel. Zeker als de eerste paar dagen van het festival je de ergste griep in tijden krijgt. Op zulke momenten was ik erg blij met concealer waarmee je je rode neusvleugels en witte gezicht er enigszins gezond uit kan laten zien. Een paar hakken erbij, en niemand heeft het door.
Tijdens het festival was ik ook erg blij met de dino koekjes van Lotus. Ze zitten per 3 verpakt, en hebben chocolade aan de achterkant. Het moment van genot wanneer je de kop er af bijt en heerlijke zoete smaak proeft terwijl je haastend door Parc Royal loopt zal ik niet snel meer vergeten. Die koekjes zorgden ervoor dat ik het concert kon doorkomen zonder dat mijn knorrende maag de mooie area’s verpestte.
Wat je ook leert tijdens het festival is dat je overal kunt slapen. Zoals op een koude betonnen trap, naast de concertzaal omdat je de deur moet bewaken, terwijl er bijna geen licht is zodat de experience van het publiek optimaal is. Je mag geen geluid maken en hebt een headset op die op het moment dat je eindelijk comfortabel zit zegt “out out of reach” waardoor je je moet verplaatsen om weer “in reach” te zijn. En dan op het moment dat je linkerbil slaapt, voel je jezelf ook helemaal wegglijden om weer wakker te schrikken bij het applaus. Elke minuut slaap die je kunt krijgen, pak je!
Wat ook erg belangrijk is tijdens het festival is altijd lol hebben met de situatie. Zoals gebruik maken van het moment als je een last minute vrachtwagen moeten huren omdat je 7 contrabassen last minute moest regelen verspreid over België. Het moment waarop alle auto’s al weggereden zijn en je samen met een collega achterin de laadruimte mee moet reizen, om vervolgens selfies te maken. Zoals het moment waarop je om 23:00 ’s avonds nog het hele podium om moet zetten voor de volgende dag, en de collega’s van sponsoring opeens aankomen met een fles champagne die over is, en dit samen op het Bozar podium opdrinkt. Zoals het moment waarop je half dronken (door 0,5 biertje, want na 3 weken niet drinken komt het hard aan) probeert een piano in een auto te laden omdat de artistiek directeur het vraagt… Lachen is altijd belangrijk, en zorgt ervoor dat alle vervelende situaties hilarisch worden, en je weer door kunt.
Wat ik vooral heb geleerd is dat ik heel graag verder wil in deze geweldige wereld. En dat ik er alles aan ga doen om ervoor te zorgen dat mijn carrière nog veel meer van deze momenten mee zal maken. Sollicitaties: on!